Είναι δύο χαρισματικοί άντρες, φίλοι από επιλογή και όχι από συγκυρία, με αλληλοεκτίμηση που φαίνεται καθαρά σε κάθε απάντηση που δίνουν. Από το 2021, είναι και κουμπάροι αφού ο Χρήστος Μάστορας βάφτισε την κόρη του Λευτέρη Πετρούνια. Κι έτσι, η φιλία τους πέρασε σε άλλη πίστα. Από τις Σπέτσες, όπου γνωρίστηκαν ένα καλοκαίρι σε ένα μπαρ γεμάτο μουσική και γέλια, στην οικογενειακή ζωή, στα σαλόνια των σπιτιών τους, στις προπονήσεις και στις πρόβες. Και τώρα, σε αυτή την κοινή συνέντευξη.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας φορά την πειθαρχία σαν δεύτερο δέρμα. Τον συναντήσαμε λίγες ημέρες πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής στη Λειψία, σε μια περίοδο προπόνησης που δεν έχει τίποτα το χαλαρό. Στα 34 του πλέον, ως τριπλός ολυμπιονίκης δεν κατεβαίνει στους αγώνες για να συντηρήσει ένα μύθο. Αυτόν τον έχει ήδη χτίσει. Κατεβαίνει για να τον ξεπεράσει. Στην ενόργανη, η επιστροφή είναι πάντα πιο δύσκολη από την άνοδο. Το σώμα θυμάται, αλλά δεν συγχωρεί. Κι όμως, εκείνος συνεχίζει να επιλέγει το ρίσκο. Να ανεβάζει τη δυσκολία του προγράμματός του, να ανταγωνίζεται όχι μόνο τους άλλους, αλλά κυρίως τον ίδιο του τον πήχη. Όταν τον ρωτάς γιατί το κάνει ακόμη, η απάντηση δεν είναι δραματική. Δεν έχει ανάγκη να πείσει κανέναν. Αυτός είναι ο τρόπος του να υπάρχει: σε διαρκή ετοιμότητα, με στόχο.
Ο Χρήστος Μάστορας, πάλι, είναι ένας άνθρωπος που γράφει για να καταλάβει τον εαυτό του. Στην ερώτηση ποιο είναι το πιο προσωπικό τραγούδι που έχει γράψει, δεν χρειάζεται χρόνο να σκεφτεί: «Το “Πού ’ναι η αγάπη”. Αυτοβιογραφικό κάπως. Όλος ο δραματικός χαρακτήρας μου σε ένα βαλσάκι 5 λεπτών. Αν το ακούσει κάποιος μέχρι το τέλος, ίσως με καταλάβει». Αν και οι προβολείς δεν σβήνουν ποτέ γύρω του, τον συναντήσαμε σε μια φάση όπου έχει στραμμένο το βλέμμα προς τα μέσα. Η πίεση της δημοσιότητας δεν τον λυγίζει, αλλά τον αναγκάζει να σηκώνει τείχη.
«Νιώθω πως τα media ξεπερνούν τα όρια διαρκώς τον τελευταίο καιρό, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή η κοινωνία νοσεί από τον ιό της πόλωσης. Κάποιοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άνθρωποι των social media είναι σπασμένοι καθρέφτες. Ένας σπασμένος καθρέφτης δεν μπορεί να πει την αλήθεια», δηλώνει χωρίς μισόλογα. Κι όμως, η απάντηση για αυτόν δεν είναι ο θόρυβος, είναι η σιωπή, η μουσική και η παιδεία. Η εμφάνισή του στην ταινία «Υπάρχω», που τον έφερε για πρώτη φορά μπροστά στην κινηματογραφική κάμερα, σχολιάστηκε θετικά. Στο backstage της φωτογράφισης, δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε αν θα τον ξαναδούμε σύντομα σε υποκριτικό ρόλο. «Χαίρομαι πολύ για αυτό τον κόσμο που ανακάλυψα», μας λέει. «Προς το παρόν, όμως, δεν υπάρχει κάτι που περιμένω εγώ, οπότε μην περιμένετε κι εσείς τσάμπα. Όλα τα ωραία έρχονται εκεί όπου δεν τα περιμένεις».
